De deserteur

 

 

Ik sleep mij door de oorlog
van Hertmans.
Ga deserteren. Een veertigtal pagina’s overslaan.
Gewond door te veel onmenselijk leed.

Een mens herleid tot zinloos vlees.
Kanonnenvlees.
Ik verlang weer naar de terpentijn.
De geurige liefde van zijn grootvader.

Helaas, wordt het verhaal van dood nog elke dag
verder geschreven. Door ons ‘kleine mensjes’.
Wij moorden elkaar uit.
Terwijl ‘de gestelde lichamen’ buiten schot blijven.

O, mijn God, en Gij …

 

 

 

 

PS.
Ik word (te) somber van het boek.
Ik ploeg niet langer door de dodenakker.
Overbrug de modder en de IJzer tot aan het laatste deel.

Waar de kleinzoon terug het woord neemt.

 

 

186899