Het is hard zwijgen, een gedicht
Zo eenvoudig is heengaan:
je trekt een van mijn deuren
achter je dicht, en ik ben weer gesloten,
een soort conciërge in de kelder-
verdieping van mezelf, de rest
is te huur.
Overzichtelijk is het wel:
in mijn keuken staan alle kruiden-
potjes op hun plaats, met een etiket erop.
Zo moeten woorden zich voelen in een gedicht.
De plank met jij-liefje-schatje
is leeg.
Herman de Coninck
Mijn huis spreekt
vele talen.
Het gekibbel en gegiechel
van kleine meisjes.
Het rumoerige geroezemoes
van nageslacht.
Op zondag aan een gedekte tafel.
Die van de stilte.
Van een oude man.
De trappen en hun treden.
Van de wind. En de ramen op een kier.
Vreemd is ook de taal
van haar.
Die komt en gaat.
En het ontbreken dat blijft.
Zoals een gedicht van de Coninck
dat hardnekkig zwijgt.
PS.
De zon heeft het luikje geopend.
En de ochtend kwam zomaar binnen gestapt.
Naakt in de badkamer.
Op tafel wachtte een dode dichter.
Hij schrijft nog.
In mijn hoofd. Nu en dan.
In de keuken wordt het nieuws wakker.
Mijn radio spreekt gewelddadig.
Ik onthoofd zijn stem.
Wie redt de wereld als de dichter het niet kan?
PS.
Het nieuws van 8 u opent de ochtend gruwelijk. Het nieuws van 9 u is dit blijkbaar al vergeten.
De Islamitische Staat (IS) heeft een video vrijgegeven waarin het schijnbaar de Amerikaanse journalist James Wright Foley onthoofdt. De video van de extremistische groepering is gericht tegen het optreden van de Verenigde Staten tegen IS.
216261
De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen 