Als ik de schreeuw van de gele vogel hoor,
denk ik aan Ispahaan.
En hoe we beter niet vluchten
voor de haast van zijn dodelijk gezang.
Want ginder in die vreemde verte wacht
totaal verbaasd de Tuinman.
Hij die je wiedt
als een vergeet-mij-nietje.
Dat in de Tuin van Grote Mensen niet meer past.
…
https://www.youtube.com/watch?v=7iXOzqjhPV8
PS.
In mijn stad vliegt er menig gele vogel
door de rode lichten.
Ik ben bang van zijn gezang.
De ratelende reutel van de Zwarte Kraai.
En hoe zijn brieven door de hemel fladderen.
Als rouwende vlokken sneeuw.
Met gulzig genot drink ik koffie.
Uit de ochtend.
En herschik de rozen in de vaas.
De tuinman en de dood
Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: “Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!” –
…
Citaat uit De tuinman en de dood – P.N. van Eyck
320767
De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen 