mijn stad

 

 

De zintuigen van de dichter worden gescherpt door de nieuwe indrukken op de plaatsen waar ze komt. Maar ze houdt net zo van vertrouwde plekken en landschappen. Want ook die kunnen vragen oproepen en je alles opnieuw doen overdenken. Want, zoals ze schrijft in ‘reis en bestemming’:

‘het is waar,
in andere steden doen wij meer moeite, kijken
naar peuken en stof op de weg’.

Van hee koos niet toevallig een motto van de bijzondere Oostenrijkse schrijver Robert Walser, voor wie het wandelen zo belangrijk was: ‘Je hoeft niet veel bijzonders te zien. Je ziet al zo veel.’
Dat sluit ook aan bij de manier waarop ze schrijft. Alles in haar poëzie lijkt op het eerste gezicht vredig en vertrouwd. Het rustige ritme van haar gedichten, de herkenbare situaties en de heldere zegging dragen daartoe bij.

Bron: De Morgen 11 oktober 2017 – Verrassingen in het vertrouwde
Alles is voortdurend in verandering. Miriam Van hee toont er zich gefascineerd door in haar nieuwe bundel als werden wij ergens ontboden. De dichter is 65 geworden, maar ze blijft zich verwonderen.

Paul Demets
 
 
                                                                   °°°

Mijn Alma Mater

 

Zij wacht
op mij. Achter elke hoek en kant.
Ik ben haar genodigde.

Wij kennen elkaar reeds eeuwen.
Onze handel en wandel.
Ik stokstijf. Zij springlevend.

Ik bevolk haar banken.
Struin over haar pleinen.
Bewonder haar kerken.

Maar vooral haar gebenedijde benen.


 

PS.
Sommige dichters schrijven poëzie
over de stad.
Voor mij is de stad poëzie.

Geen gedicht evenaart haar gevels.
Geen erudieter woorden dan haar eeuwigdurende muren.
Geen schoner enjambementen dan haar fietsende studenten.

332346

Advertentie