Afbeelding Pixabay
Eerst was er het Woord.
En Het werd God.
Neergeschreven in een Boek.
Maar Het zweeg. In alle talen.
Veel later kwam de Radio.
Die had een stem.
En speelde muziek.
O, wat een wonder.
Maar ze gaven hem ogen.
En een venster.
Om naar de wereld te kijken. Zonder horizon.
En zo ontstond de Tele-Visie. Een verre kijker.
Hij had een stem en een gezicht.
Hij sprak en zong.
Musiceerde en voetbalde.
Hij kon praten als een papegaai.
Maar ook zwijgen als de zee.
En troosten als een vriend.
O, wat een wonder.
Maar toen kwam er een toverdoos.
Je kon ermee schrijven,
spreken en fotograferen.
Het ding werd een dichter en een drukker.
Letterzetter en uitgever.
Het werd Papier. Radio en TV.
Het klinkt als een geboortekaartje.
Mijn lieve laptop.
Ooit wordt die een vogel.
Ik weet het zeker.
Als hij maar geen zwaluw wordt.
.
.
PS.
Credo in unum Deum .
Ik geloof in vele goden.
Ook in mirakels.
Zoals de radio en de tv.
Alsook mijn laptop.
Die wonderbaarlijke toverdoos.
Ik schrijf hier. En jij leest het ginder.
O, mijn God, wat gaf u mij vele geschenken.
Dankzij hen, leerde ik afgoden kennen.
Het waren mensen. En ze werden mijn helden.
George Steiner. Roger Scruton. François Busnel en Bernard Pivot.
Allemaal nabije goden.
Die ik aanbad. In de verleden en toekomende tijd.
En dat dank ik aan dat kleine venster.
Op die grote wereld.
Tot in der eeuwigheid.
Amen.
.
De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen 