.
Ooit was er een teller
die meticuleus noteerde als een secretarisvogel,
wie mij las
of langskwam.Ik keek naar de getallen
als waren het geliefden.
Terwijl ik amper kan tellen
tot tien.Nu tast ik in het donker van de leegte. Is er iemand die mij ziet?
.
‘À la recherche du temps perdu is misschien wel
de laatste grote roman. Tegelijkertijd realiseert het boek
het ideaal van Flaubert en Mallarmé: het gaat over niets.
Het is een totaalkunstwerk over niets, in een prachtige stijl.
Proust schreef er zijn hele leven aan.’
Y.M. Dangre
‘De Standaard der Letteren’ – vrijdag 5 juli 2013
…
Voilà. In deze uitspraak voel ik me thuis.
Niet alleen wat m’n eigen leven aangaat. Maar ook daarbuiten.
Sjonge, wat een leegte in kranten en televisie.
En in de woorden van experten en profeten
die dezer dagen hun ‘opinietje’ verkondigen over een ‘prins’.
Of hij nu meer of minder ‘houterig’ is of was. Dan de dag voordien.
Hoe ijl is de lucht in het hoofd.
Van de koninklijke ‘weten-schappers’.
Terwijl ‘de gewone man’ slechts in sprookjes gelooft.
Er was eens …
PS.
Dierbare lezer, jij die hier dagelijks of nu en dan langskomt,
jij…
View original post 62 woorden meer
De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen 