.
Zonder applaus, ga je dood…
.
Zij ligt
als een cello
tussen de lakens
een partituur
voor het spel
van strijkstok en snaren
kijk hoe zij ademt
als ik haar buig
tot aan
het applaus.
PS.
Hoe sommige dichters het alphabet betoveren tot een liegend konijn.
O, mijn god van de Muze,
zegen mijn woorden tot een zuchtende zwaan.
De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen 