Amor fati

Als ik iemand zuchtend hoor aftellen naar het weekend of de volgende vakantie, denk ik onmiddellijk aan haar prachtige academische toespraak ‘De eeuwige terugkeer van hetzelfde’.
Verwijzend naar Nietzsches amor fati, hield De Martelaere daarin een pleidooi voor een ‘radicale liefde voor het heden, hoe dit ook moge zijn, omdat dat het enige is wat er is’.
Ze besloot met de indringende boodschap: ‘Pluk de dag, niet alleen als het een roos is. Ook als het een distel is.’
Die uitspraak is voor mij een mantra geworden die mij beschermt tegen zelfbeklag en mij instant dankbaarheid oplevert.

Uit een artikel van Ruth Lasters. (Cfr. lager)

https://www.standaard.be/cnt/dmf20210409_94893893

Een mijnschacht in met Patricia De Martelaere als liftkooi / http://www.standaard.be

 

https://books.google.be/books?id=uS5zAAAAQBAJ&pg=PT5&source=kp_read_button&hl=nl&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false




Goedemorgen Ruth,


Jij maakte Patricia de M. weer wakker in mijn gedachten.
Ze lag te slapen
onder de hoeveelheid van het alledaagse. Waar wij doortrekken.
Soms gruwelijk beangstigend.
En dan weer ingedommeld. Onder het stof van de gapende sleur. Die ons toedekt. Met vragen.

Ontsnappingspogingen. Uit ‘de ondraaglijke lichtheid van mijn (ons) bestaan’.

Stilaan omarm ik ‘De eeuwige terugkeer van hetzelfde’.
Als een rustplaats.
Een veilig nest.
Een land van vertrouwen. Herkenbaarheid.
Achter elke hoek en dag ligt het gezegende bekende.

Ik hoef dus niet bang te zijn. Van het onverwachte en onbekende.
Er is zoal genoeg
wat kan gebeuren. Dat mijn gemoedsrust kan ontmantelen.
Even onderbreek ik mijn gebenedijd ritueel.
Van stofzuigen. In alle onbenullige hoeken en kanten.
.
Maar zo dadelijk, schrijf ik weer verder met de eeuwige terugkeer van hetzelfde.
En melk ik de dag. Zoals een boerin vroeger haar koe.
Ik groet je. Tussendoor.
.
Met plumeau en swiffer. En een verlangen naar troostbaarheid..

.
PS.

https://uvisite.wordpress.com/2014/10/23/het-onverwachte-antwoord/

Het onverwachte antwoord Hoe ik wacht.Niet op Godot. Of God.Beide heren ken in niet. Maar op het onverwachte.Van een oogopslag.Een vlinder op een vitrine. Een uitzicht op buiten. Een inzicht.Naar binnen. Hoe ik een … uvisite.wordpress.com