Het intellect van de onderbuik

‘Niet beginnen bij het hoofd’, leerde Gelèns’ debuut ons al: deze poëzie moeten we vooral ook affectief ervaren vanuit de onderbuik, voorbij louter ratio en intellect.  …
Omdat Gelèns echter moeiteloos schakelt tussen typografische spelletjes, ver doorgevoerde meerstemmigheid, momenten van verstilling en intellectuele diepgang, ligt het meer voor de hand dat doorgewinterde poëzielezers mee­gevoerd worden op deze prikkelende stroom van taal én denken.

Het begint al met het eerste woord van Beginnen voor gevorderden, ‘start’, maar dan anders gespeld en gesteld:

sssssssssssssst

a a a a a a

rrrrrrrrrrrrrrrt

…
Integendeel: opnieuw beginnen is bijzonder moeilijk. Dat is al zo in literaire zin, omdat er complete literatuurgeschiedenis is om je toe te verhouden – naast Van Ostaijen verwijst Gelèns onder ­anderen naar Anneke Brassinga, Louise Glück en Menno ter Braak.
+++
Niet louter het hoofd spreekt Hélèné Gelèns aan. Ze wil ons vooral haar poëzie vanuit de onderbuik laten ervaren.
Wie haar gedichten anno 2023 leest, weet: beginnen moet nu, we zijn al te ver gevorderd.

Jeroen Dera – Uit: De Standaard der Letteren – 25 februari 2023

°°°

.

 

Bijna 82. En dus te ver gevorderd

Naast mij op tafel
staat een bosje tulpen
te zonnen.

Onbezonnen.

Zij denken niet
aan de wetten van de botanica
maar werden wie ze waren.

Tulpen.  À la Nietzsche.

De commerçant telt
zijn winst
en de koper wordt er gelukkig van.

Deze wet geldt niet voor de poëtica.

 

.

 

PS.
Het intellect van de recensent lijkt mij gezakt te zijn.
Van het hoofd naar de onderbuik.
Het lijkt mij geen goed idee dat darmen het werk van je hersenen overnemen.

Alhoewel recente studie sterk op de onderlinge werking wijst.

.

Advertentie