vraag niet naar de weg…

En vraag niet naar de weg, want iedereen is de weg kwijt

Aaaah
En alles blijft bij het oude
Als hij naar huis rijdt…

 

.

Uit Kronenburg Park – Frank Boeijen

.                                               °°°

Foto internet – Foto: iStockphoto

 

.

Sommige mensen reizen dagen
naar een verlaten plek.
Om daar ontroerd te worden.

Dat kan.

Zelf vind ik de ontroering dichterbij.
Het kan op de bus.
Zoals vandaag.

Een tienermeisje helpt een oude dame
met knikkende knieën en Parkinson
naar de uitgang.

Haar jeugdige handen begeleiden die andere hulpeloos tastende handen. 

Een onvoorstelbaar mooi beeld. 
Ik heb haar dan ook bedankt en gecomplimenteerd.
Ik kon niet anders. 

Zo niet had ik mij bezondigd aan 'schuldig verzuim'.

.

PS.
Het woord 'verwondering' komt in gevaar, vrees ik.

Ik hoop dat het niet gedevalueerd wordt door oneigenlijk gebruik, 
zoals dat tedere woord "vriend".

Sommigen worden ontroerd via verwondering.
Anderen schrijven er een traktaat over.

Gisteren doorbladerde ik een ode aan de 'verwondering'.
En werd er lichtjes bedroefd van. 

Dit mooie gevoel leek mij gereduceerd te worden tot 'nieuwsgierigheid'.
Maar ik kan me vergissen.

De dag zal komen

Er komt een dag dat we geen levende kerstbomen meer in de huiskamer plaatsen, geen vlees meer eten, alcohol bannen van alle recepties. Die tijd komt, hij nadert elke dag. Er komt een dag dat er geen doden meer vallen in het verkeer. Dat niemand nog wordt gediscrimineerd, geen vrouw, geen vreemdeling, geen jongere, geen oudere, geen kind. Wees maar zeker, we zijn ernaar op weg, we gaan vooruit. Er komt een dag dat er geen jagers meer zijn, katten geen ongewenste kittens meer krijgen, elke vorm van ongelijkheid is afgeschaft. Dat mensen niet langer in goden geloven, niet langer in sprookjes, in niemand anders dan in zichzelf. Nog even geduld, een laatste kleine inspanning, even diep ademhalen, we zijn op de goede weg.

De dag is in aantocht dat geen enkele auto nog vervaardigd wordt, dat mensen zich nooit meer nutteloos verplaatsen, dat ze rustig de dood afwachten op de plek die de hunne is. Die dag komt. Zoals een tijd aanbreekt waarin geen onderscheid meer bestaat tussen de diverse culturen, waarin we niet langer op het land wonen en onze stedelijke flats niet meer van elkaar te onderscheiden vallen. Reeds breekt hij aan, die tijd.

De tijd waarin we niet meer vasthouden aan vooroordelen uit het verleden. Dan zal kunst eindelijk losstaan van schoonheid, seks zich voor altijd hebben bevrijd van liefde, leven niet langer moeilijk en sterven niet langer pijnlijk zijn.

Er komt een dag dat we voor elkaar geen geheimen meer hebben. Dat verdriet een ziekte wordt waarvan we kunnen genezen, gemis een illusie waarvoor professionele hulp bestaat, een afwijkende mening een vergissing die met het oog op de bescherming van de waarheid moet worden bestraft.

Er komt een dag dat alles prachtig verloopt in de beste der werelden, dat we nauwelijks voelen dat we leven en sterven.

Die dag is nabij, we gaan vooruit, nog even volhouden, weldra is hij er.

De dag dat wij ophouden mens te zijn.

Uit HLN – 14 januari 2020

.                                                     °°°

 

In die tijd sprak Jezus tot zijn leerlingen: “Er was eens…”

Op de foto hierboven heeft profeet Torfs een aureool rond zijn geletterd en erudiet hoofd.
Alsof hij een gezant van God is. Die zijn gelovige schapen toespreekt.
Ikzelf stam nog uit de tijd van Het Rijke Roomsche Leven. En de Heilige Drievuldigheid.

U, dierbare lezer, bent niet verplicht ‘Het evangelie volgens Torfs’ te lezen.
Het is trouwens geen blijde boodschap. Hij beschrijft de nivellering van de mens.
Misschien is ‘robotisering’ correcter. En de daaraan gebonden erosie van onze gevoelens.

A brave new world à la Huxley.

Waarom kopieer ik de volledige tekst uit de krant.
Dit is een dagboek.
Ik ben de suppoost van mijn eigen dag.

Niet wat ik ‘beleef’ is belangrijk. Maar wel ‘hoe’ ik mijn tijd ervaar.

En daarom archiveer ik vele woorden.
Voor later.
Wanneer ik mijn weg zal verloren zijn.

En mezelf.

 

 

PS.
Evangelie komt van het Griekse woord euangelion (τό εὐαγγέλιον), dat ‘beloning voor de bode van goed nieuws (geluksbode)’, ‘goede boodschap’ en ‘(christelijke) heilboodschap’ ^{[1] [2] [3]} betekent. De term evangelie wordt vooral gebruikt in het christendom, het eerst in de Brieven van Paulus en later in de eerste regel van het oudste evangelie, dat van Marcus (jaar 66 – 73). Maar euangelion komt ook al eerder voor bij bijvoorbeeld Homerus en in de Kalenderinscriptie van Priëne (9 v. Chr.) over keizer Augustus als verlosser, een politieke propagandaboodschap.^[4

Uit Wikipedia

PS. A brave new world.
De sciencefictionroman beschrijft een toekomstige wereld die geheel beheerst wordt door technologie en rationalisme. De mensen zijn gezond en gelukkig, oorlog en armoede kennen ze niet. In die zin lijkt het werk eerder een technologische utopie dan een dystopie, zij het op ironische wijze, want traditionele waarden als liefde, trouw, gezinsleven, kunst en godsdienst bestaan niet langer, evenmin als de vrije keuze voor een individueel bestaan.

In het voorwoord dat Huxley in 1946 toevoegde, omschrijft hij het thema als “the advancement of science as it affects human individuals”. Het thema is dus niet de vooruitgang van de wetenschap als zodanig; het is de vooruitgang van de wetenschap voor zover deze menselijke individuen raakt.

Uit Wikipedia

my loving guardian

Britse filosoof Roger Scruton, hoeder van conservatief Engeland, overleden (75)
De Britse filosoof Roger Scruton is zondag op 75-jarige leeftijd overleden. Met het heengaan van deze brexiteer, vossenjager en verdediger van tradities is conservatief Engeland haar voornaamste stem verloren.
Patrick van IJzendoorn 12 januari 2020 – De Volkskrant

Filosoof Roger Scruton in zijn huis in het Verenigd Koninkrijk, in 2015.
©2015 Andy Hall

.                                  °°°

Conservenblikjes. Ooit waren ze een modern middel om voeding te bewaren
tegen het bederf van de tijd.
Conservare, Latijn: bewaren. 
Vandaag kennen wij het woord vooral met een negatieve bijklank: conservatief.
Maar wat is er mis met: het behouden en bewaren van wat goed is?

 

 

 

 

 

a loving guardian…

 

Foto Internet

 

 

Diep in mij, hunker ik nog steeds naar God.
The Loving One.

Hij heeft me nooit los gelaten.
Ik Hem wel.

Nu en dan, 
stap ik het Huis van de Heer binnen.

Iedere keer weer,
 ga ik ontgoocheld naar buiten.

De Gewijde Stilte is verdwenen.
Het is een museum geworden.

Waarin toeristen oneerbiedig kwebbelen.
Als smurfen zonder vrees.

Slechts wat schilderijen gapen hen aan.
Om hun pixels te troosten.

Maar God heeft zich terug getrokken. Uit deze godverlaten Boutique.

 

 

The Two Popes | Officiële trailer | Netflix
Anthony Hopkins en Jonathan Pryce schitteren in dit intieme inkijkje in een historisch keerpunt binnen de katholieke kerk. Geregisseerd door de voor een Osca…
youtu.be

 

 

PS.
In de jaren vijftig, vorige eeuw. Toen was God nog overal.
In de Mechelse Cathechismus. De Tien Geboden.
Zelfs in mij.

Ik had roeping.
Maar velen zijn geroepen en weinigen uitverkoren.
Ik koos voor Eva. En de zonde.

Die zalige zonde van verliefdheid. Op de mens en het leven.

 

 

 

 

zou de winter wel beginnen?

 

 
Duister hangt als een mantel over het plein.
Avond. En winter.
Niemand die voorbijgaat. Tenzij in mijn vroeger.

Toen mijn stappen haastig en onrustig waren.
En mijn schaduw me amper kon volgen.
De zomer zinderde nog in mijn botten.

Terwijl de winter mijn jaren telde. En me toedekte.

 

.                                                           °°°

 

Nog voor het winter wordt

Haar blanke duinen.
Haar vijvers als een mediterrane zee.
Haar golvend strand.

Als ik haar zo zie,
dan zeg ik:
‘God is een kunstenaar’.

En ze lacht.
Terwijl ik haar schilder
tussen de lakens.

Voor het gemis van later.

 

 

 

George Steiner over de liefde: “Nu ik ouder word, wordt het alleen maar erger”
“Als je niet meer die lichamelijke schok ondergaat bij het zien van een mooie vrouw die voorbij wandelt of als je in de ogen van je geliefde kijkt, dan is de winter begonnen.” George Steiner geïnterviewd door Wim Kayzer in: Van de Schoonheid en de Troost, VPRO. Fragment over de liefde.
http://www.youtube.com

 

 

omdat ik niet alleen wil zijn

Een tuin in de avond

Er gebeuren dingen hier en ik ben de enige
die weet welke

ik zal ze noemen en ook zeggen waarom

er staat een oude tuinbank onder de appelboom
er ligt een oude voetbal in het gras
er komen oude geluiden uit het huis
er is oud licht in de lucht

dit gebeurt hier: een tuin in de avond

en wat je niet hoort en niet ziet – de plekken
waar we kuilen groeven en
die huilend dichtgooiden

ik vertel dit omdat ik niet alleen wil zijn
voordat ik het ben

 

 
© 1997, G.A. van Oorschot
Uit: Tot het ons loslaat
Uitgever: G.A. van Oorschot

 

 
.                                  °°°

 

 

 
Ik wil bloot zijn en beginnen

Sommige gedichten kan je lezen
aan de keukentafel.
Er staat wat er staat.
Wat er niet staat, mag je vergeten.

Andere geletterde poëten
schrijven zich dicht. Hermetisch gesloten.
Een dichtgespijkerd enigma. Eerst moet je de code kraken.
Om het gedicht open te breken. Te slopen.

Maar tussenin, tussen de goden
en de mensen, schrijven er dichters.
Die je best moet lezen met gesloten ogen.
Je handen open. En bloot.

Om te beginnen.

 

 

 

PS.
Ik wil bloot zijn en beginnen. – Paul van Ostaijen

Vers 6

Ik kan geen postzegels verzamelen 
ik kan geen vrouwefoto’s verzamelen 
ik kan geen amourette’s collectioneren 
en geen wijsheid

                               ik kan niets meer

 

…

het geheugen

 

Foto internet – Pixabay

 

 

De archeoloog van een herinnering.
Blootleggen wat onder het verval
van de tijd vergeten werd.

Secuur de contouren vrij maken.
Het afstoffen. En wegschrapen.
Van de illusie. Tot aan het versteend verdriet.

Want onder weemoed
ligt er meer dan vreugde.
Geluk verdampt als een plas water. In de zon.

Toch.

 

PS.
Dank je wel, voor dit geheugensteuntje, Daisy.